दिग्देशकालाद्यनपेक्ष्य सर्वगं शीतादिह्रुन्नित्यसुखं l 

यः स्वात्म्तीर्थ भजते विनिष्क्रियः स सर्ववित्सर्वगतोSमृतो भवेत् ll 

आत्मबोध शेवटचा श्लोक 

आदि शङ्कराचार्य ll 

मराठी काव्यरूप 

आता कुठे  जाणार नाही, जायला  कुठची दिशा  नाही l १l 

तरी कुठे  थांबणार नाही, कारण थांबण्याला  जागा नाही l २l 

उन पाऊस थंडी वारा , कशास थारा उरला नाही l ३l  

कसला डाग कसले  दुखः , सुखास पारावार नाही l ४l 

संकल्पाची उर्मि सरली , करू  काहीसे  उरले  नाही l५l 

मीच सर्वदूर फाकलो , सर्व कवेत घेउनी बसलो l६l  

मीच यात्रा मीच तीर्थ , मीच मजला गिळूनी बसलो l७l  

आता द्यानरूप झालो , आता मी अमृत झालो l ८l 

आता मी अमृत झालो, आता मी अमृत झालो ल l ९l